zondag 23 maart 2014

De Verdubbeldame sorteert hulpgoederen bij Dorcas (105)

Wat gebeurt er met je kleding en spulletjes als je die aan een goed doel doneert? De Verdubbeldame was daar al lang nieuwsgierig naar. Het verzoek van Heleen om op een sorteerpunt te helpen gaf de Verdubbeldame de mogelijkheid eens achter de schermen te kijken. Al in september liep ze een dagje mee bij Dorcas. Het werd nu wel eens tijd voor een blogverslag.


Het verdubbelverzoek

Heleen noemt zichzelf "recyclegestoord." Haar hobby zet ze onder meer om in vrijwilligerswerk: 
"Wat ik je graag zou zien doen/verdubbelen: Ik ga elke veertien dagen kleding sorteren bij de stichting Dorcas. We zoeken altijd nog nieuw sorteerders."
Stichting Dorcas, daar had de Verdubbeldame nog nooit van gehoord. Dorcas bleek een christelijke hulporganisatie die zich inzet voor de allerarmsten in Oost-Europa en Afrika. De stichting heeft circa 170 inzameldepots in Nederland waar kleding en andere hulpgoederen worden ingezameld. Vele vrijwilligers, waaronder Heleen, houden zich belangeloos bezig met het sorteren en nakijken van gedoneerde goederen. Deze worden naar hulpgebieden verzonden of in Nederland verkocht. Heleen vertelde vol passie over haar werkzaamheden:
"Ik sorteer kleding in Scherpenisse, daar is een vast sorteerpunt, waar diverse malen per week mensen kleding uitzoeken. Heerlijk werk! Elke 'dag' heeft z'n eigen groepje, ik hoor bij de dinsdag, en ga om de week."
 Bijna alles is geschikt voor hergebruik, ook spullen die niet meer in goede staat verkeren:
"We nemen ook wel eens kleding mee naar huis om nog eens te wassen, als het nog goed maar niet fris is. Vlekken worden ook zeer succesvol behandeld. We zijn echt toppers in hergebruik, vind ik. Van kleding die niet mee kan vanwege slijtage oid maar waar nog goeie fournituren in zitten, halen we die er uit. Ritsen, knopen, klittenband etc. Daarmee vullen we dan weer doosjes, die als naaidoosje meegaan op transport. Speldenkussentjes etc worden door een mevrouw genaaid en gevuld, heel leuk. Zij kleedt ook blote popjes aan. Ze koopt die bij de kringloop en maakt van restjes stoffen etc. kleding, en pakt de popjes in folie, met een extra setje kleertjes. Ook heel leuk! Een ander maakt in haar vrije tijd kaarten, die worden ook verkocht tbv de huur van onze sortteerruimte. Ik heb dit jaar ook al heel veel gehaakte kleedjes en sieraden verkocht ten bate van Dorcas, die verkoop ging via Marktplaats. In totaal ik denk wel zo'n driehonderd euro. Allemaal spul dat was ingeleverd bij de kledingdepots en niet mee kon op transport. En zo heeft ieder z'n eigen ding, heel leuk. Dingen die zijn ingeleverd en die niet mee kunnen op transport, gaan naar de dichtstbijzijnde Dorcas winkel in Kapelle. Als het curiosa is komt het eerst nog een poosje in mijn eigen winkeltje, De Warme Stal, via dat punt verkoop ik ook voor diverse goede doelen."
De Verdubbeldame was onder de indruk van zoveel bevlogenheid en zoveel hart voor 'afgedankte' spullen, en wilde dat maar wat graag van dichtbij zien. Ze nam contact op met regiomanager Janet om te vragen naar de mogelijkheden om zich nuttig te maken. Die reageerde enthousiast.

Aan de slag in Andijk

Omdat er in Rotterdam en omgeving geen sorteerpunt is mocht de Verdubbeldame meerijden naar het hoofdkantoor in het Noord-Hollandse Andijk, in een hoge wagen die Janet gekscherend haar 'pausmobiel' noemde. Janet bekommerde zich om de vrijwilligers in Zuid-Holland en Zeeland. Ze vertelde dat ze het belangrijk vindt dat vrijwilligers zich gewaardeerd en gezien voelen. Dit hoeft helemaal niet op een grootse manier, want Dorcas-vrijwilligers zijn over het algemeen van het bescheiden soort. Zo zou er eens een verwendag voor ze georganiseerd worden, maar van die malligheid bleken ze helemaal niet gediend. Nee hoor, dat geld kon beter aan de armen worden besteed.

Eenmaal in Andijk kreeg de Verdubbeldame een uitgebreide rondleiding door de catacomben van het hoofdkantoor. In het winkelgedeelte vol tweedehands spullen, waarvan de verkoop ten goede komt aan de projecten van Dorcas, puften de vrijwilligers nog uit van de zomeropening de zaterdag ervoor die veel volk op de been had gebracht. Achter de stijlvolle winkel vol kleding, meubels, boeken, naaigerei en serviesgoed ging een enorm depot schuil: een hele grote hal met kleinere ruimtes er aan vast. Normaal scheen het er een grote bedrijvigheid te zijn, maar op deze vrijdag was het er vrijwel uitgestorven.

De kringloopwinkel
In het depot zag de verdubbeldame dat alle ouderwetse donkerhouten meubels en rieten manden een nieuw wit of grijs verfjasje kregen.

Bruin hout is uit, dus alle meubels krijgen een grijze of witte make-over
Janet vertelde dat er een dame is die de wit- of grijsgeschilderde houten spulletjes heel minutieus met de prachtigste bloemetjes en poppetjes decoreert.

Dienbladen, doosjes en rekjes worden door een vrijwilliger prachtig beschilderd
Nou vooruit, nog een foto:

Gepimpte dienbladen
En dan waren er de ontelbare stellingen vol hulpgoederen. Je kon het zo gek niet bedenken of het was er op voorraad, om bij nood op transport gestuurd te worden. Kleding, kookgerei, verzorgingsproducten, rolstoelen, babyspullen, serviesgoed, en nog veel meer.

Een van de vele stellingen met hulpgoederen

De goederen worden niet zomaar in arme gebieden 'gedumpt'. Een buitenlandse partnerorganisatie doet een aanvraag wanneer er ergens gebrek aan is, bijvoorbeeld aan kleding. Deze tweedehands kleding wordt niet in het wilde weg uitgedeeld, en verstoort dus niet de lokale markt. Het komt uitsluitend terecht bij de allerarmsten. Vluchtelingen bijvoorbeeld, of Roma-zigeuners, of bejaarden. Soms wordt hen een kleine bijdrage gevraagd, want wie betaalt voor zijn kleding hecht er meer waarde aan en zal er zuiniger op zijn, luidt de filosofie. Mensen mogen passen en zelf uitkiezen wat ze het mooiste vinden. Arm of niet, een beetje ijdelheid en eigenwaarde doet een mens goed.

De Verdubbeldame mocht ook nog even de kantoren en kantine bekijken, en kennismaken met de projectmedewerkers. Toen was het tijd de handen uit de mouwen te gaan steken. "Een rondleiding vind ik leuk, maar zet mij vooral gewoon keihard aan het werk," had de Verdubbeldame van tevoren gezegd. Nou, dat kon. De Verdubbeldame werd in het depot geparkeerd naast twee reusachtige dozen vol verzorgingsartikelen, allemaal gedoneerd door particulieren en bedrijven.

De twee kartonnen containers vol gedoneerde goederen

Ze mocht de dozen leeghalen en wat ze tegenkwam aan tandpasta, tandenborstels, shampoo, doucheschuim en deodorant sorteren in kleinere dozen.

Tandpasta bij de tandpasta...

Handzeep bij de handzeep...
Zeep van drogisterijen, maar ook grote partijen gastenzeepjes die particulieren
zorgvuldig bij elkaar gespaard hadden
Wat overbleef ging in dozen waar de Verdubbeldame 'overig' op schreef. Er bleek vooral veel 'overig' te zijn. Haarspelden en oorbellen uit de 80-er jaren, oude scheerapparaten vol baardhaartjes, zwangerschapsvitaminen, kunstgebitkleefpasta, haarlak, glijmiddel en condooms, nagelverzorgingssets, ontharingscreme, proefmonsters uit tijdschriften, je kon het zo gek niet bedenken of het kwam wel uit de megadozen tevoorschijn. Aan het opnieuw sorteren van die ingepakte dozen 'overig' zou later nog iemand een flinke dobber hebben: hoe zou daar allemaal een goede bestemming voor gevonden worden?

De Verdubbeldame werpt met een grote zwier een paar tubes in de tandpastadoos
De Verdubbeldame werkte in haar eentje, maar de ene na de andere Dorcas-medewerker verliet zijn computer even om de Verdubbeldame de hand te komen schudden. Allemaal hadden ze over de Verdubbeldame gelezen op internet of in een groepsemail. De Verdubbeldame waande zich net Maxima en werd wel een beetje verlegen van al die aandacht. De laatste uurtjes bracht de Verdubbeldame door met labels stempelen.

"Handgemaakt door de vrijwilligers van Dorcas" zegt het stempel

Een zieltje gewonnen

Gesloopt, maar vol verhalen en indrukken, liet de Verdubbeldame zich weer in Rotterdam afzetten. Van tevoren was ze enigszins cynisch geweest. Zou het wel klikken tussen de niet-kerkelijke Verdubbeldame en een organisatie die drijft op christelijke principes? Wordt onwikkelingshulp niet gebruikt om zieltjes te winnen? Zouden ze alleen christenen helpen? Hou je armen niet in hun ondergeschikte positie door ze de hand op te laten houden voor weldoeners? Zijn kledingzendingen niet funest voor de lokale kledingindustrie? Maar de enorme openheid, warmte en humor van de Dorcas-medewerkers en de overtuigende antwoorden op zulke kritische vragen maakten dat er toch een zieltje gewonnen was. Namelijk dat van de Verdubbeldame.

En dus belandde haar zak met nog mooie kleding niet in de plaatselijke kledingcontainer, maar bij Dorcas. De postzegels die de Verdubbeldame had opgespaard voor het goede doel (verdubbeldaad 61), die gingen ook naar Dorcas. Hulp voor de Filipijnen nadat de tyfoon daar huisgehouden had? De Verdubbeldame steunde niet giro 555, maar het hulpprogramma van Dorcas. Toen Dorcas ook in Rotterdam een voedselinzameling hield, was de Verdubbeldame daar als de kippen bij. Ook voor verdubbeldaad 123 ('Geef oud handwerkmateriaal een goede bestemming') wist ze de weg naar Dorcas te vinden: ze doneerde borduurgaren aan Moldavische granny's.

Verdubbelaars

Veel Dorcas-vrijwilligers zetten zich wekelijks of tweewekelijks een dagdeel in. Er zijn echter mogelijkheden om eenmalig mee te helpen. Bij de jaarlijkse voedselpakkettenactie zijn altijd veel vrijwilligers nodig, en kledingsorteerpunten hebben incidenteel extra handen nodig. Meer weten over de mogelijkheden? Stuur dan een email naar actie@dorcas.nl.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...